By H.B. Dillon Williams IV. Original article: Why I Am a Market Anarchist, October 18th, 2015. Translated into Burmese by Hein Htet Kyaw.

၁၈၉၇ ခုနှစ်ဝန်းကျင်ကာလတွင် နာမည်ကျော်ကြားခဲ့ပါသော “နာမဝိသေသနမပါ/အပိုအလိုမရှိသည့် မင်းမဲ့ဝါဒီ” တစ်ဦး ဖြစ်သူ Voltairine de Cleyre သည် သူမ “အဘယ်ကြောင့် မင်းမဲ့ဝါဒီ ဖြစ်ရပါသနည်း” ဟူသော မေးခွန်းကို “မဖြစ်ဘဲ မနေနိုင်၍ ဖြစ်သည်” ဟု ဖြေကြားခဲ့သည်။ သူမကို ဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့်၊ ကျွန်ုပ်သည်လည်း အလားတူမေးခွန်းကို ကျွန်ုပ်၏ ကိုယ်ပိုင်အကြောင်းပြချက်များဖြင့် ဖြေကြားရန် ရှာဖွေပါတော့မည်။ ပြဿနာတစ်ရပ်၏ ဘက်ပေါင်းစုံကို ရိုးသားစွာ အကဲဖြတ်ရန်နှင့် အမှန်တရား ခေါ်ဆောင်ရာ လမ်းကြောင်းကို လိုက်ရန် မှာ ကျွန်ုပ်တို့၏ တာဝန်ဖြစ်သည်။ ဤမူသည် ကျွန်ုပ်အား အနိမ့်ဆုံး(အသေးဆုံး)အစိုးရဝါဒ (minarchism) မှ မင်းမဲ့-အရင်းရှင်ဝါဒ (anarcho-capitalism) သို့ ပြောင်းလဲစေခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဈေးကွက်ပဓာန မင်းမဲ့ဝါဒ (market anarchism) သို့ ရောက်ရှိစေခဲ့သော အကြောင်းခံ အဆုံးအဖြတ်ပင် ဖြစ်သည်။

ပုဂ္ဂလိကပိုင်ပြုလုပ်ရုံသက်သက်ဖြင့် မလုံလောက်

“အရာရာကို ပုဂ္ဂလိကပိုင်လုပ်ခြင်း” သည် မင်းမဲ့-အရင်းရှင်ဝါဒ (anarcho-capitalist) အမြင်၏ အနှစ်သာရဖြစ်ပုံရသည်။ ဤချဉ်းကပ်မှုတွင် အရေးကြီးသော အားနည်းချက်အချို့ ရှိနေပါသည်။ ပုဂ္ဂလိကပိုင်ပြုလုပ်ခြင်းသည် လွတ်လပ်မှုအတွက် လိုအပ်သောအခြေအနေ ဖြစ်နိုင်သော်လည်း၊ ၎င်းကိုယ်တိုင်က လုံလောက်သောအခြေအနေ မဟုတ်ပေ။

နိုင်ငံတော်၏ တည်ရှိမှု ရှိသည်ဖြစ်စေ၊ မရှိသည်ဖြစ်စေ လက်ဝါးကြီးအုပ်သောအဖွဲ့များသည် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ အမှန်တရားတစ်ခု ဖြစ်သည်။ နိုင်ငံတော်မရှိပါက လုပ်ငန်းများသည် စျေးနှုန်းမြှင့်တင်ရန်နှင့် အနိမ့်ဆုံးစျေးနှုန်းများ သတ်မှတ်ရန် ကြိုးပမ်းရာတွင် အင်အားသုံးကြမည်ဖြစ်၍ ကုန်ပစ္စည်းထောက်ပံ့မှုကို ရပ်ဆိုင်းရန် အခွင့်အရေး လျော့နည်းသွားမည်မှာ သေချာပါသည်။ နိုင်ငံတော် ပြိုလဲသွားသည့်တိုင် အကောင်းဆုံးသော ဈေးကွက်အခြေအနေများသည် အလိုအလျောက် ဖြစ်ပေါ်လာမည်မဟုတ်ပေ။

နိုင်ငံတော်၏ အခွင့်ထူးကြောင့် ပေါ်ပေါက်လာသည့် မတရားသော ပိုင်ဆိုင်မှု အခွင့်အရေးများ (unjust property titles) ပြဿနာကို နိုင်ငံတော်အား အဆုံးသတ်လိုက်ရုံဖြင့် မဖြေရှင်းနိုင်ကြောင်း ရော့သ်ဘတ် (Rothbard) ၏ အဆိုကို ကျွန်ုပ်တို့ ပြန်လည်အမှတ်ရသင့်သည်။ ထိုသို့ ကျန်ရှိနေသော နိုင်ငံတော်လွန် မညီမျှမှုများအတွက် ရော့သ်ဘတ်၏ ကုစားနည်းမှာ သဘာဝနိယာမ (natural law) ၏ လမ်းညွှန်မှုဖြင့် လစ်ဘာတေးရီးယန်း ပြန်လည်သိမ်းပိုက်ခြင်း (libertarian re-appropriation) ပင်ဖြစ်သည်။

အန်နာ အို. မော်ဂန်စတင်း (Anna O. Morgenstern) က ဤအကြောင်းအရာနှင့် ပတ်သက်၍ ကျွန်ုပ် ယုံကြည်လက်ခံနိုင်လောက်သော အကောင်းဆုံးထုတ်ပြန်ချက်ကို ပြောကြားခဲ့ဖူးသည်။ “ပန်းတိုင်များသည် လူတို့ကို အချို့သော နည်းလမ်းများဆီသို့ ဦးဆောင်နိုင်သော်လည်း၊ ရလဒ်များကို ဆုံးဖြတ်ပေးသည်မှာ နည်းလမ်းများသာဖြစ်ပြီး၊ ပန်းတိုင်များ မဟုတ်ပေ။ မင်းမဲ့-အရင်းရှင်ဝါဒီများက မင်းမဲ့ဝါဒီ နည်းလမ်းများကို လိုက်နာကျင့်သုံးပါက၊ ရလဒ်များမှာ ဖြစ်နိုင်ချေမရှိသော ‘မင်းမဲ့-အရင်းရှင်ဝါဒ’ မဟုတ်ဘဲ၊ မင်းမဲ့ဝါဒ သာ ဖြစ်လာပါလိမ့်မည်။”

မင်းမဲ့-အရင်းရှင်ဝါဒ၏ မဖြစ်နိုင်ပုံနှင့် ပတ်သက်၍ ကျွန်ုပ်၏ အမြင်မှာ အောက်ပါအတိုင်း ဖြစ်ပါသည်။

• မင်းမဲ့ဝါဒလူ့ဘောင်တွင် အရင်းအနှီးကို အလုံးအရင်းဖြင့် စုဆောင်းခြင်းနှင့် စုစည်းခြင်းသည် မဖြစ်နိုင်ပါ။

• အရင်းအနှီး စုစည်းမှု မရှိပါက လခစားကျွန်စနစ် (wage slavery) သည် မတည်ရှိနိုင်။

• လခစားကျွန်စနစ် မရှိပါက လူအများစု သိရှိမှတ်သားလေ့ရှိသော အရင်းရှင်စနစ် ဟူ၍ ရှိတော့မည်မဟုတ်ပေ။

မိမိကိုယ်ကို မင်းမဲ့-အရင်းရှင်ဝါဒီအဖြစ် သတ်မှတ်သူတိုင်း အမြင်တူကြသည် မဟုတ်သော်လည်း၊ ပုဂ္ဂလိကကုမ္ပဏီများက အရာရာကို လည်ပတ်သင့်သည်ဟု ယုံကြည်သူများသည် ဤဆောင်းပါးကြောင့် စိန်ခေါ်ခံရဖွယ် ရှိပါသည်။ ကျွန်ုပ်၏ အမြင်ကို အပြောင်းအလဲဖြစ်စေခဲ့သည်မှာ နိုင်ငံတော်မရှိသည့်အခါ စီးပွားရေးသည် မည်မျှကွာခြားသွားမည်ကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

ဈေးကွက် မင်းမဲ့ဝါဒီ အချို့သည် အညမညသဘောကို ထောက်ခံအားပေးကြသည်။ ဤဝါဒသည် နိုင်ငံတော်နှင့် နိုင်ငံတော်၏ အခွင့်ထူးခံလုပ်ငန်းများကြောင့် ခေါင်းပုံဖြတ်ခံခဲ့ရသူများ (အဓိကအားဖြင့် လုပ်သားများနှင့် ဆင်းရဲသားများ) ရှေ့မှ အရင်းအနှီးဆိုင်ရာ အတားအဆီးများကို ဖယ်ရှားပေးလိမ့်မည်။ ၎င်းသည် ထိုသူများအား ထုတ်လုပ်ရေးနည်းလမ်းများကို တည်ဆောက်ရန် ပိုင်ဆိုင်ရန် သို့မဟုတ် စီမံခန့်ခွဲရာတွင် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းပါဝင်ရန် စွမ်းအားနှင့် အခွင့်အလမ်း ကို ပေးလိမ့်မည်။ ဈေးကွက်မင်းမဲ့ဝါဒီ တစ်ဦးချင်း၏ ထောက်ခံအားပေးမှု မည်သည့်ဘက်တွင် ရှိသည်အပေါ် မူတည်၍၊ ဤအသွင်ကူးပြောင်းမှုသည် နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးဖြင့် ဖြစ်နိုင်သည်။ ငြိမ်းချမ်းသော ဈေးကွက်ယှဉ်ပြိုင်မှု၊ ပုံစံတစ်မျိုးမျိုးဖြင့် တိုက်ရိုက်လှုပ်ရှားဆောင်ရွက်မှု၊ သမဂ္ဂဖွဲ့စည်းခြင်း သို့မဟုတ် ၎င်းတို့ပေါင်းစပ်ထားသော နည်းလမ်းအချို့တို့ ဖြစ်နိုင်သည်။

ပုဂ္ဂလိကပိုင်ဆိုင်မှုသဘောတရားသည် မင်းမဲ့ဝါဒီများ အကြား အမြဲတစေ ပြင်းထန်စွာ ငြင်းခုံဆွေးနွေးစရာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ လူအများစုက သယံဇာတများသည် လူတိုင်းအတွက် ရရှိနိုင်သင့်သည်ဟု ယုံကြည်ကြသော်လည်း၊ အချို့ကမူ ထိုသယံဇာတများကို အထိရောက်ဆုံး စွမ်းဆောင်နိုင်သူများ လက်ထဲတွင်သာ ရှိစေလိုကြသည်။ မင်းမဲ့-အရင်းရှင်ဝါဒီများ က အခြားသူများ၏ လိုအပ်ချက်ကို အထိရောက်ဆုံး ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်သူများသည် ထိရောက်မှုနည်းသော ဈေးကွက်ပါဝင်သူများထက် နှိုင်းယှဉ်ပါက ဈေးကွက်ဝေစု ပိုမိုများပြားစွာ ရရှိသင့်ပြီး ရရှိလိမ့်မည်ဟု အခိုင်အမာ ပြောဆိုကြသည်။ ဈေးကွက် မင်းမဲ့ဝါဒီများ (Market Anarchists) သည် သယံဇာတများကို အထိရောက်ဆုံး အသုံးပြုသူများသည် ၎င်းတို့ တရားမျှတစွာ ရရှိထားသော ပိုင်ဆိုင်မှုကို ၎င်းတို့ လိုလားပါက ပိုမိုစုဆောင်းရန် ခွင့်ပြုသင့်သည်ဟု သဘောတူကြသည်။ သို့သော် ယနေ့လက်ရှိတည်ရှိနေသော စီးပွားရေးတွင် အချမ်းသာဆုံးသူများစွာသည် ပိုမိုစုဆောင်းရန် ခက်ခဲရုံသာမကဘဲ ၎င်းတို့ ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် အများအပြားကို ထိန်းသိမ်းထားရန်ပင် ခက်ခဲကြလိမ့်မည်။ လက်ရှိ မတရားသော ခွဲဝေမှုများကို ပြုပြင်ခြင်းသည် ဘောဂဗေဒအထိုင်တစ်ခုလုံးကို အခြေခံကျကျ ပြောင်းလဲပစ်လိမ့်မည် ဖြစ်သည်။

ဈေးကွက် မင်းမဲ့ဝါဒီများ သည် ဈေးကွက်များ၏ စွမ်းအားကို ယုံကြည်ကြသည်။ လုပ်သားများ စုစည်းညီညွတ်ခြင်းသည် အဓိက စီးပွားရေးစွမ်းအားစု ဖြစ်လာနိုင်သည်ဟု ကျွန်ုပ်တို့ ယုံကြည်သည်။ တိုက်ရိုက်လုပ်ဆောင်မှုမှတစ်ဆင့် စည်းလုံးညီညွတ်သော အလုပ်သမားများသည် အရင်းရှင်လူတန်းစား ထံမှ ၎င်းတို့ တရားဝင် ပိုင်ခွင့်ရှိသည့်အရာများကို ပြန်လည် တောင်းယူနိုင်မည် ဖြစ်သည်။ မင်းမဲ့-အရင်းရှင်ဝါဒီများ သည် ဈေးကွက်များ၏ ရှုပ်ထွေးမှုကိုနှင့် သယံဇာတခွဲဝေမှုတွင် နိုင်ငံတော်ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ခြင်းထက် ဈေးကွက်၏ သာလွန်မှုကို မှန်ကန်စွာ အလေးထားကြသည်။ သို့သော် ၎င်းတို့သည် မည်သည့်ဘက်တွင် ရပ်တည်နေကြောင်း ကို သဘောမပေါက်ကြပေ။ ၎င်းတို့သည် အရင်းရှင်စနစ်ကို ထိန်းသိမ်းရန်အတွက် နိုင်ငံတော်နှင့် လက်တွဲနေသူများဖြစ်နေကြသည်။ အများအားဖြင့် ၎င်းတို့ မည်သူမည်ဝါဖြစ်သည်ကို သဘောမပေါက်ဘဲ အမှုဆောင်အရာရှိချုပ်များ (CEOs) ကို လွတ်လပ်သောဈေးကွက်၏ စံနမူနာများအဖြစ် ကာကွယ်ပေးရာ၌ မကြာခဏ ပိတ်မိနေတတ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ကော်ပိုရိတ်အချောင်သမားများ မဖြစ်ဘဲ ဈေးကွက်များကို ထောက်ခံနိုင်သည်။

မင်းမဲ့-အရင်းရှင်ဝါဒီများ သည် နိုင်ငံတော်ကို ဖျက်သိမ်းခြင်း အပေါ်တွင်သာ အဓိကအားဖြင့် အလေးထားကြသည်။ ၎င်းသည် တန်ဖိုးရှိသော ပန်းတိုင်ဖြစ်သော်လည်း၊ ယင်းတစ်ခုတည်းဖြင့် အကျင့်ပျက် လုပ်ငန်းရှင်များ၏ အကျိုးစီးပွားကို အပြီးတိုင် ဖျောက်ဖျက်ရန် လုံလောက်သည် ဟု ကျွန်ုပ် မယုံကြည်ပါ။ အရင်းရှင်လူတန်းစားမှတစ်ဆင့် နိုင်ငံတော် ပြန်လည်ပေါ်ထွက်လာခြင်းကို အမှန်တကယ် တိုက်ခိုက်ရန်အတွက်၊ လုပ်သားများ ကိုယ်တိုင်ဦးစီးသည့် လုပ်ငန်းများ သည် ခုခံတွန်းလှန်မှု၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖြစ်လာရပါမည်။ အရင်းရှင်လူတန်းစားအပေါ် မှီခိုအားထားမှုသည် တဖြည်းဖြည်း လျော့နည်းလာမည်ဖြစ်ပြီး၊ အချင်းချင်းကူညီထောက်ပံ့ရေး (mutual aid) နှင့် အချင်းချင်းကူညီသည့် ဘဏ်များ (mutual banks) သည် ဤအသွင်ကူးပြောင်းမှု၏ အစိတ်အပိုင်း ဖြစ်လာလိမ့်မည်။ ငွေကြေးအပေါ် မှီခိုအားထားမှု လျော့နည်းလာခြင်းက ငွေကြေးကို ကိုင်လှည့်ခြယ်လှယ်မှု၏ သက်ရောက်မှုများကို လျှော့ချပေးနိုင်မည်ဖြစ်ပြီး၊ အဆင်းရဲဆုံးလူတန်းစားကို အများဆုံး အကျိုးပြုပါလိမ့်မည်။ အကယ်၍ ငွေကြေးကို ဖလှယ်ရေးကြားခံအဖြစ် အသုံးပြုခြင်းသည် ရှောင်လွဲမရပါက၊ ၎င်းကို ကိုင်လှည့်ခြယ်လှယ်ခြင်းသည်လည်း အလားတူပင် ဖြစ်နိုင်သည်။ နိုင်ငံတော်မရှိသည့်တိုင် ဤအခြေအနေသည် ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။ လက်ရှိတွင်ပင် ကျွန်ုပ်တို့သည် ငွေကြေးများအကြား ပြိုင်ဆိုင်မှု ရှိနေပြီး ခြယ်လှယ်မှုများ ပေါများလျက်ရှိပါသည်။ အဓိကအချက်မှာ ပြိုင်ဆိုင်မှုတစ်ခုတည်းကသာလျှင် အကောင်းဆုံးသော ဈေးကွက်အခြေအနေများကို တည်ဆောက်ရန် မလုံလောက်ပါ ဟူ၍ ဖြစ်သည်။

အရင်းရှင်စနစ် ကို လက်ခံကျင့်သုံးသင့်သလား၊ သို့တည်းမဟုတ် အဆုံးသတ်သင့်သလား?

မိမိကိုယ်ကို “လွတ်လပ်သောဈေးကွက် ဆန့်ကျင်ရေး-အရင်းရှင်ဝါဒီများ”ဟု ခေါ်ဆိုသူများသည် အခြေခံဝေါဟာရ အချို့နှင့်ပတ်သက်၍ လူဒ်ဝစ် ဗွန် မီးဆပ်စ် (Ludwig von Mises) နှင့် ဩစတြီးယားဝါဒီများစွာတို့နှင့် သဘောထားကွဲလွဲမှုများ ရှိနေပါသည်။ လူသား၏ လုပ်ဆောင်ချက် (Human Action) စာအုပ်၏ အခန်း (၁၅) (ပညာရှင်ထုတ် စာမျက်နှာ ၂၆၉) တွင် မီးဆပ်စ် (Mises) က အောက်ပါအတိုင်း ပြောကြားထားသည်။

ယနေ့ခေတ်တွင် လုပ်ငန်းများစွာသည် စကားလုံး၏ ဂန္ထဝင်အဓိပ္ပာယ်အရ လစ်ဘရယ် မဟုတ်ကြတော့ပါ။ စင်ကြယ်သော ဈေးကွက်စီးပွားရေးတွင် လုပ်ကိုင်လိုသည်ထက်၊ ပြိုင်ဘက်များကို ဖိနှိပ်ရန်အတွက် နိုင်ငံတော်၏ အာဏာကို အသုံးပြုနေကြသည်ကို တွေ့ရသည်။ သို့သော် အရင်းရှင်စနစ် သဘောတရား၏ အဓိပ္ပာယ် ပြောင်းလဲသွားပြီဟု ပြောဆိုခြင်းသည် လုံးဝ လွဲမှားစေပါသည်။ ၎င်းသည် လုပ်ခစားသူများ၊ လယ်သမားများ၊ ဆိုင်ရှင်များ၊ လက်မှုပညာရှင်များ၊ တစ်ခါတစ်ရံတွင် အရင်းရှင်များနှင့် စွန့်ဦးတီထွင်သူများ ၏ အကျိုးစီးပွားကို ကာကွယ်ရန်အတွက် ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်သော မူဝါဒများ ဖြင့် ထူးခြားမှုရှိနေပါသည်။ အရင်းရှင်စနစ် သဘောတရားသည် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ သဘောတရားအနေဖြင့် မပြောင်းလဲနိုင်ပါ။ ၎င်းသည် မည်သည့်အရာကို ဆိုလိုစေကာမူ ဈေးကွက်စီးပွားရေးကို ဆိုလိုခြင်းဖြစ်သည်။ အကယ်၍ တစ်စုံတစ်ဦးသည် မတူညီသော ဝေါဟာရအသုံးအနှုန်းကို လက်ခံလိုက်ပါက၊ ခေတ်ပြိုင်သမိုင်းနှင့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ မူဝါဒများ၏ ပြဿနာများကို လုံလောက်စွာ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနိုင်ရန်အတွက် ဘာသာစကားဆိုင်ရာ ကိရိယာများကို မိမိကိုယ်တိုင် ဆုံးရှုံးစေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဤမှားယွင်းသော အမည်ပေးစနစ်သည် ၎င်းကို အသုံးပြုသော အယောင်ဆောင်စီးပွားရေးပညာရှင်များ (pseudo-economists) နှင့် နိုင်ငံရေးသမားများ သည် ဈေးကွက်စီးပွားရေးဆိုသည်မှာ အမှန်တကယ် မည်သည်ကို လူများသိရှိခြင်းမှ တားဆီးလိုကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့ သိရှိမှသာ နားလည်နိုင်ပါသည်။ ၎င်းတို့သည် အစိုးရ၏ ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်သော မူဝါဒများ၏ စက်ဆုပ်ဖွယ်ရာ ထင်ရှားပေါ်လွင်မှုအားလုံးကို အရင်းရှင်စနစ် မှ ထုတ်လုပ်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု လူများကို ယုံကြည်စေလိုကြပါသည်။

ကျွန်ုပ်အနေဖြင့် မိမိ၏ ပေါ်လစီ ဆန့်ကျင်ဘက် အယူအဆရှိသူများက ဝေါဟာရတစ်ခုကို ပြန်လည်အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုခွင့်ပြုခြင်းသည် အငြင်းပွားမှုကို လမ်းလွဲစေနိုင်သည် ဆိုသော မီးဆပ်စ် (Mises) ၏ အချက်ကို နားလည်ပါသည်။ သို့သော်လည်း C4SS မှ ဒေးဗစ် ဒီအမာတို (David D’Amato) မကြာသေးမီက ထောက်ပြခဲ့သကဲ့သို့၊ အရင်းရှင်စနစ် ကို မူလက လွတ်လပ်သောဈေးကွက် နှင့် တူညီသည်ဟု သမိုင်းကြောင်းအရ ယူဆခဲ့ခြင်းမရှိဘဲ၊ ၎င်းအစား အုပ်ချုပ်သူလူတန်းစားက လုပ်အားထံမှ ခိုးယူခြင်း ဟု ယူဆခဲ့သောကြောင့် မီးဆပ်စ်ကသာ အရင်းရှင်စနစ်ကို ပြန်လည်အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုခဲ့သည် ဟု ပြောဆိုခြင်းက ပိုမိုမှန်ကန်ပုံရပါသည်။

ထို့ကြောင့် ဈေးကွက် မင်းမဲ့ဝါဒီများသည် အရင်းရှင်စနစ်၏ ရိုးရာအယူအဆများ နှင့် ကိုက်ညီနေပြီး၊ အခြားသော မင်းမဲ့ဝါဒီ မဟုတ်သည့် အရင်းရှင်စနစ်ကို ဆန့်ကျင်သူများ နှင့် “စကားပြောဆိုပုံ တူညီသည်” ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အရင်းရှင်စနစ် သည် အုပ်ချုပ်သူ နိုင်ငံတော်-ပုဂ္ဂလိက လူတန်းစား၏ ကိုယ်ကျိုးစီးပွားအတွက် ဈေးကွက်များကို ကိုင်လှည့်ခြယ်လှယ်ခြင်း ကို ဆက်လက်အဓိပ္ပာယ်သက်ဝင်စေပြီး၊ ** laissez-faire** ခေါ် အစိုးရ၏ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်မှု လုံးဝကင်းသော ဈေးကွက်စီးပွားရေးကို မဆိုလိုပါ။

ကွန်ကင် (Konkin) ၏ “အဂိုရစ် လူတန်းစား သီအိုရီ” (Agorist Class Theory) သည် အစိုးရကို ၎င်း၏ ပုဂ္ဂလိက၊ နိုင်ငံရေးအရ ဆက်စပ်နေသော အဖွဲ့အစည်းများနှင့်အတူ ဖိနှိပ်သူများအဖြစ် မှန်ကန်စွာ ဖော်ထုတ်ပြသခဲ့သည်။ ဤဆက်နွှယ်မှုသည် မင်းမဲ့-အရင်းရှင်ဝါဒီများ၏ မကြာခဏဆိုသလို ရိုးရှင်းလွန်းသည့် ပုဂ္ဂလိက = ကောင်းခြင်း၊ နိုင်ငံတော် = မကောင်းခြင်း ဟူသော ဇာတ်ကြောင်းနှင့် စပ်ကြားရှိ မျဉ်းကို ဝါးမြူစေခဲ့သည်။ ကွန်ကင်သည် ပုဂ္ဂလိကလုပ်ငန်းများကို လက်ရှိ ဆက်လက်ဖြစ်ပွားနေသော ပိုင်ဆိုင်မှုဆုံးရှုံးမှုတွင် ပူးပေါင်းကြံစည်သူအဖြစ် ၎င်း၏ ထူးခြားသောအခန်းကဏ္ဍအတွက် သင့်လျော်စွာ တာဝန်ယူစေခဲ့သည်။ ကျွန်ုပ်အား ဈေးကွက် မင်းမဲ့ဝါဒသို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့သည်မှာ ကွန်ကင်၏ လူတန်းစားခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာမှု နှင့် အဂိုရစ်ဝါဒ (အပြိုင်စျေးကွက်မင်းမဲ့ဝါဒ) ကို ရှင်းလင်းတင်ပြချက်ပင် ဖြစ်ပါသည်။

မင်းမဲ့ဝါဒီများအနေဖြင့် မင်းမဲ့-အရင်းရှင်ဝါဒ၏ မကိုက်ညီသော အယူအဆများကို ဆုပ်ကိုင်ထားရန် မလိုအပ်ပါ။ ဈေးကွက် မင်းမဲ့ဝါဒသည် နိုင်ငံတော်နှင့် အခွင့်ထူးခံ ပုဂ္ဂလိက လူတန်းစားအပေါ် သိမ်မွေ့နက်နဲသော ချဉ်းကပ်မှုတစ်ရပ်ကို ပေးစွမ်းပြီး၊ လွတ်လပ်သောဈေးကွက်များနှင့် လွတ်လပ်သော လူ့အဖွဲ့အစည်းသို့ ဦးတည်ရာလမ်းကြောင်းသစ်တစ်ခုကို ဖော်ပြပေးပါသည်။ ထို့ပြင် ထိုကဲ့သို့သော ကမ္ဘာသည် ယနေ့ခေတ် အရင်းရှင်ဖွဲ့စည်းပုံနှင့် သိသိသာသာ ကွဲပြားလိမ့်မည်ဟု ကျွန်ုပ်တို့ ယုံကြည်ပါသည်။