Om de zoveel maanden nadert de Amerikaanse overheid haar zelfopgelegde “schuldenplafond.” Om de zoveel maanden wordt het Amerikaanse publiek getrakteerd op een theaterstuk over de vraag of het plafond wel of niet moet worden “verhoogd,” inclusief hysterische doemscenario’s over wat er gebeurt als politici niet zoveel geld als ze willen mogen uitgeven aan wat ze ook maar begeren. En om de zoveel maanden besluiten de regerende partijen dat ze meer geld mogen lenen in plaats van te roeien met de riemen die men heeft.

Waarom houden Amerika’s politici hun collectieve financiën niet bij? Omdat ze vinden dat ze dat niet hóeven te doen.

Het is niet dat het moeilijk is. Integendeel, het zou zelfs erg makkelijk zijn.

De Congressional Budget Office schat dat de Amerikaanse overheid voor het fiscale jaar 2014 $514 miljard meer zal uitgeven dan het middels belastinginkomsten steelt. Maar diezelfde overheid kan haar defensie-uitgaven met $514 miljard terugbrengen en nog steeds op twee landen na het meest aan “defensie” uitgeven ter wereld (na Rusland en China).

In werkelijkheid, zoals dat gaat met natiestaten, zou de VS niet eens in de top-10 moeten staan. Het heeft op het moment (of in de waarschijnlijke nabije toekomst) geen vijanden aan de grens. Het wordt gescheiden van de meest waarschijnlijke en gevaarlijke vijanden door duizenden kilometers aan oceaan, toendra of andere natiestaten. En defensie-uitgaven terugbrengen naar een niet zo krankzinnig onredelijk niveau zou het minder, niet meer, geneigd maken om te beginnen aan wereldwijde mislukte avonturen die door spilzuchtige politici als een hobby worden nagejaagd.

Dus laten we de fictie loslaten dat de Amerikaanse overheid voor een dilemma of raadsel gesteld wordt waarbij groeiende schuld het enige plausibele antwoord is. Het is gewoon niet waar. De overheid zou haar budget vandaag op orde kunnen maken en daardoor beter af zijn, niet alleen in fiscaal opzicht maar ook in bijna elk ander aspect.

Nogmaals: waarom doen zij dat niet?

En nogmaals: omdat ze vinden dat ze dat niet hoeven te doen.

Ze hebben namelijk steeds kunnen wegkomen met het onverkapt stelen van in de dubbele cijfers lopende percentages van je werk en rijkdom, en het decennialang lenen van soortgelijke bedragen van leningverstrekkers (die verwachten dat het stelen onverminderd doorgaat, en zij meer betalingen ontvangen), zonder een duidelijke straf.

En net als alle profiteurs hebben zij zichzelf overtuigd dat het feest eeuwig kan duren, dat ze gewoon door kunnen blijven gaan en steeds meer geld van ons kunnen afpakken al naar gelang de behoefte.

Ze hebben zelf een “verpest ons feestje”- clausule aan de Amerikaanse Grondwet toegevoegd: “de geldigheid van de publieke schuld van de Verenigde Staten, geautoriseerd door de wet … zal niet in twijfel worden getrokken.”

Gelul. Ze hebben zo’n berg aan schulden verzameld dat geen enkel redelijk mens verwacht dat deze zullen worden afbetaald, en het idee dat schuld “publiek” is, is pure onzin. Wij zijn niet degenen die fraude plegen. Zíj zijn dat. Wij zijn niet verantwoordelijk voor het lot van hun criminele zaken; het is allemaal aan hen.

Op een gegeven moment zullen zowel de schuld als de politici die deze veroorzaakt hebben niet alleen “ondervraagd” worden, maar ook voldaan—door de rest van ons. Hoe eerder, hoe beter.

Vertaald vanuit het Engels door: SBM