The following article is translated into Dutch from the English original, written by Kevin Carson.

De Amerikaanse website Daily Kos publiceerde onlangs opnieuw een populaire column met als titel “75 Ways Socialism Has Improved America” door iemand die schrijft onder het pseudoniem ‘TheNewDeal00’.

Het gaat hier niet om slechts “75 voorbeelden van socialisme”, nee, het zou hier gaan om “verbeteringen”. Als je de lijst afgaat kom je begrippen tegen zoals “Leger/Defensie”, “Oorlog”, “Het Pentagon”, “Homeland Security”, enzovoorts. Allemaal instituties die betrokken zijn bij het vermoorden en gevangen nemen van mensen in binnen- en buitenland. Aan de positieve draai die aan elk voorbeeld is gegeven, is te merken dat we hier te maken hebben met een hoogst onbuigzame sociaaldemocraat die wordt geplaagd door de karakteristiek van een stuk plexiglas: Ga je eraan buigen, dan breekt het. Een democraat die alle overheidsfuncties als “progressief” beschouwt.

Dit soort sociaaldemocraat is helaas geen uniek exemplaar. Het gaat hier om een heel bepaald soort democraat wiens visie op vooruitgang bestaat uit regulering: alle regulering is positief, want deze is – per definitie – bedoeld om het bedrijfsleven onder controle te houden. Alles waarin de staat voorziet wordt gezien als socialisme. Dit was vooral de visie van Arthur Schlesinger Jr., die de staat en het bedrijfsleven beschouwde als twee tegenovergestelde krachten. Hij identificeerde het Amerikaans Liberalisme – lees: progressivisme, sociaaldemocratie – als een idealistische beweging die de kracht van de overheid gebruikt om de excessen van het bedrijfsleven te bedwingen.

Maar functies die eigendom van de staat zijn, door belastingheffing worden gefinancierd en onder controle staan van de overheid, zijn niet per se ‘socialistisch’. In feite is immer groeiende overheidsbemoeienis met de economie juist een belangrijke karakteristieke eigenschap van het monopoliekapitalisme. De meeste overheidsfuncties steunen juist het bedrijfsleven, in plaats van deze af te remmen. Als we de lijst van TheNewDeal00 bekijken, zien we dat de meeste van de overheidsfuncties op de een of andere manier de structurele voorwaarden voor het staatskapitalisme behouden.

Het mag duidelijk zijn dat begrippen als “Defensie” en “Oorlog” gebruikt worden om kapitalisme aan de rest van de wereld op te dringen – het garandeert multinationale bedrijven toegang tot de felbegeerde grondstoffen van andere landen en zij fungeren als spreekwoordelijke stok achter de deur van de Wereldbank, IMF, WTO, GATT en allerhande akkoorden aangaande ‘intellectueel eigendom’. De reden dat de VS jarenlang dictators in Latijns Amerika, de Filipijnen, Iran, Zuid Vietnam, Indonesië en Congo heeft gesteund was om de wereld veilig te stellen voor de zakenwereld middels dwang.

De samenwerking – of, zo u wilt, samenzwering – tussen de industrie en militaire machten speelt nog altijd een vitale rol voor het bedrijfsleven onder het huidig kapitalisme. Defensie kan naar believen technologie opkopen met gemeenschapsgeld wanneer de commerciële vraag niet voldoende is om de industrie te behouden. De belastingbetaler betaalt toch wel!

Al was het maar omdat er zoveel sociaaldemocratische naïviteit mee is verbonden, blijft mijn favoriete instelling toch wel die van het snelwegnetwerk: “gecreëerd voor eenieders gebruik”. En, leuk om te weten, een Republikeinse president maakte dit belastinggefinancierde project mogelijk. Maar dat waren andere tijden, voordat de Republikeinse Partij hondsdol werd en daarvan nooit meer is genezen.

Dit Interstate Highway systeem werd aangelegd onder supervisie van de Minister van Defensie (!) – en voormalig CEO van General Motors – Charles Wilson. Charles Wilson is beroemd om zijn uitspraak “What’s good for America, is good for GM”. Het belangrijkste effect van de interstates was om de kosten van distributie te verlagen, hetgeen zorgde voor een kunstmatige groei van marktoppervlaktes voor bedrijven. Hierdoor kregen de grotere bedrijven ook de mogelijkheid om lokale winkels over te nemen. Dan zijn er ook nog de regionale tolvrije wegen, de top prioriteit van Amerikaanse regionale overheden. Al die wegen zijn eigendom van onroerend goed ontwikkelaars. Deze gesubsidieerde wegennetwerken zijn verantwoordelijk voor het veroorzaken van de provinciale monocultuur, de excessieve groei van steden en de auto-cultuur.

Land- en tuinbouw subsidies? Alleen de meest naïeve progressieveling denkt dat dit geld gaat naar boeren die geen deel uitmaken van multinationale bedrijven als Monsanto, Cargill en Archer Daniels Midland.

Openbare scholen en gevangenissen? De eerste overheidsscholen werden in de 19^e eeuw gebruikt om toekomstige fabrieksarbeiders te leren op tijd te komen, en in een rij te staan. Te eten en te urineren na het geluid van een bel en om bevelen te aanvaarden van autoritaire figuren achter bureaus. De primaire functie van school is om kinderen te veranderen in volgzame arbeidersbronnen, net slim genoeg om hun werk te doen, maar niet slim genoeg om hun bazen te kunnen vervangen, zulks vanuit de filosofie dat de arbeider liever niet al teveel zelfstandig kan of wil denken.

Wanneer scholen mislukken en geen volgzame werknemers kunnen produceren, dan neemt het rechtssysteem het over om sociale controle te handhaven. Dankzij het krachtig optreden tegen drugs, ook wel “The War On Drugs” genoemd, wordt de bevolkingsgroep met het meest potentieel om zich te verzetten – afro-Amerikanen uit de binnensteden – onder sterk toezicht gehouden (ongeveer een derde deel van de afro-Amerikaanse mannelijke bevolking is verstrengeld in een onderdeel van het Amerikaans rechtssysteem). De VS heeft een grotere gevangenisbevolking dan China, waarvan het overgrote deel producten fabriceert voor het bedrijfsleven.

Politie en Homeland Security? Wie waren het ook alweer die traangas, pepperspray en rubberen kogels afvuurden op Occupy activisten?

Naïeve sociaaldemocraten als TheNewDael00 bezorgen zichzelf een slechte naam door dit soort dingen te schrijven. Het toont maar weer eens aan dat sociaaldemocratie NIETS te maken heeft met het authentieke Links.

Authentieke Linksen hebben een heel andere kijk op dit soort zaken. Marx noemde de staat een Uivoerend Comité van de Heersende Klasse. Engels schreef dat in de meest geavanceerde staat van het kapitalisme de kapitalisten de overheid gebruiken om de economie te sturen wanneer zij dat niet kunnen met commerciële middelen. De nationalisatie van de spoorwegen, telegrafen en mijnbouw onder het idee van sociaaldemocratie was volgens Engels een functie van de kapitalistische staat. Evenals die van de verzorgingsstaat.

De Nieuw-Links historicus Gabriel Kolko beweert dat het handhaven van gereguleerde kartels concurrentie beperken, en dat het beschermen van monopolistische markten tegen concurrentie de primaire functie is van de regelgevende overheid. Neomarxist James O’Connor schreef dat de overheid zo langzamerhand de bedrijfskosten heeft gesocialiseerd – of, zoals Noam Chomsky het stelt: het risico is gesocialiseerd en de winsten zijn geprivatiseerd.

Markt anarchisten, en vooral linkse markt anarchisten zoals mijn vrienden bij The Centre for a Stateless Society en ikzelf, begrijpen hoe de overheid in elkaar zit. Het is geen bescherming tegen commerciële krachten, maar een instrument ter bevordering van commerciële krachten. De centrale functie van de staat is om concurrentie te beperken, het creëren van kunstmatig eigendom en het biedt de economisch heersende klasse de mogelijkheid tot rent-seeking. Onze economie, in zijn formele structuur, is een samenspanning van ‘big business’ en ‘big’ overheid. Liberalen die de overheid socialistisch vinden, en sociaaldemocraten die de kapitalistische staat verwarren met socialisme zijn allemaal dienaren van de multinationale zakenwereld, zonder dat zij dat doorhebben.

Originele artikel geplaatst op 6 December 2012 door Kevin Carson