โดย เควิน คาร์สัน เควิน คาร์สัน. บทความต้นฉบับ. More Degrowth Dogma. 5 เมษายน 2025. แปลเป็นภาษาไทยโดย Kin การวิพากษ์แนวคิดเลิกโต (degrowth) โดยฝ่ายซ้าย “อีโคโมเดิร์นนิสต์” และเร่งสภาพการณ์นิยมอย่างลีห์ ฟิลิปส์ (อ่านคำวิจารณ์ของผมได้ที่นี่) และอิสรเสรีนิยมฝ่ายขวาอย่างสตีเฟน กรีนฮัท คล้ายคลึงกันเป็นอย่างมาก ทั้งคู่ต่างแสดงความเกียจคร้านเชิงแนวคิดในระดับสูง ความเกียจคร้านนี้ปรากฏเป็นพิเศษจากการที่พวกเขาไม่ยอมนิยามคำว่าเลิกโตให้ชัดเจน เลือกใช้ประโยชน์จากสิ่งที่เชื่อมโยงกับคำคำนี้ในแง่ลบ และหยิบยกประเด็นที่ไม่ได้สนทนากับทฤษฎีเลิกโตจริงๆ อย่างตรงไปตรงมาและซื่อสัตย์ กรีนฮัท (“The ‘Degrowth’ Mentality Promises a World of Poverty and Misery,” Reason October 25 — reprinted from Orange County Register) เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนของแนวโน้มดังกล่าว ตอนต้นของบทความ กรีนฮัทสรุปว่าแนวคิดเลิกโตเสนอว่า “ความพยายามอย่างต่อเนื่องของมนุษยชาติในการพัฒนาความเป็นอยู่ทางเศรษฐกิจนั้นไม่ยั่งยืนและเป็นภัยคุกคามต่อโลกใบนี้” ในตอนท้าย เขาสรุปอย่างหยาบๆ กว่าเดิมว่า โลกในฝันของขบวนการเลิกโตคือโลกที่พวกเรา “ใช้เวลาทั้งวันตระเวนหาอาหารและซักผ้าด้วยก้อนหิน”…

There’s a great deal of commonality in critiques of degrowth by left-wing “ecomodernists” and accelerationists like Leigh Philips (see my critique here), and right-wing libertarians like Steven Greenhut. Both are characterized by a high degree of conceptual laziness; this laziness is manifested particularly in a failure to clearly define what degrowth even is, instead playing…