In alle interacties ga ik uit van mutualiteit. Mijn anarchisme is een individualisme en een mutualisme.

Wat bedoel ik daarmee ? Eigenlijk is het vrij basaal allemaal.

Als we een economische transactie aangaan, worden we er BEIDE beter van, dat is de bedoeling, het streven.

We kunnen elkaar gewoon in de ogen blijven kijken. We behouden elkaars waardigheid. Dit gaat dan op, als we niet afhankelijk van elkaar zijn. Als er echt consent is tussen de participanten. Als een andere optie mogelijk geweest zou zijn, in het sociale/economische verkeer.

Ik ben niet jouw baas, maar ik doe iets samen mét jou, zodat we er allebei beter van worden.We hoeven geen beste vrienden te zijn, we hoeven elkaar niet eens te mogen, maar we erkennen wel elkaars autonomie, waardigheid.Zodat we ons niet bezwaart hoeven te voelen. Geen meester/slaaf dualisme, maar wederzijdse interacties, gebaseerd op consent. Wederzijdse verheffing, is het ideaalbeeld.

Dit gaat ook van individualisme uit, dit mutualisme. Waarom ? Het redeneert vanuit het subject. Ik ga met jou een interactie aan, als ik er beter van wordt. En ik wordt er écht beter van, als ik jou niet uitbuit, maar als jij er ook wat aan hebt. Waarom geen uitbuiting ? Zo behoud ik mijn eergevoel. Als ik een product verkoop, wil ik andere mensen niet oplichten. Waarom niet ? Omdat ik eergevoel heb. Omdat ik trots heb. Het is eer of geld, zeiden ze in het oude Rome. Mutualisme gaat meer over eer, dan over geld. Al gebruikt men wel geld. Je kan je klanten oplichten, met slechte producten, die te duur zijn en gemaakt zijn via uitbuiting. Je kan ook echte producten verkopen, waar een normale prijs voor betaald is. Dan verdien je eraan en hoef jij je niet te schamen, voor wie je bent. Je hoeft dan geen dubbelleven te leiden. Markten en winst, hoeven niet per se waardigheid uit te sluiten. En nee, dit is niet utopisch gedacht, maar gewoon praktisch. Niet alles is altijd ‘een utopie’.

We hebben dus niets tegen markten, maar wel iets tegen uitbuiting. We hebben niets tegen individualisme, maar gaan niet uit van een meester/slaaf dualisme. We hebben niets tegen egoïsme, wel iets tegen kapitalisme. We hebben niets tegen geld, wel iets tegen property en de accumulatie van kapitaal. We hebben niets tegen collectiviteit, mits het ook in het persoonlijke belang is. Mutualiteit in iedere interactie, dat is de basis van mijn handelen.Althans, mijn streven ( ik ben vast ook weleens een klootzak ).We doen iets waar we samen iets aan hebben. Waar we allebei even veel aan hebben.

Dat betekend ook dat ik dus niet voor je door het vuur ga en jij hoeft ook niet voor mij door het vuur te gaan. We zoeken elkaar slechts op, als we iets aan elkaar hebben.

Dit alles, deze mutualiteit geld voor het economische, maatschappelijke, artistieke,romantische, seksuele, politieke, maatschappelijke en sociale leven. Het is de focus. Het zal niet altijd lukken, maar het is wel de focus.

We gaan een vriendschap aan, als het voor jou leuk is en voor mij ook, anders niet. We hebben een liefdesrelatie, als het voor jou leuk is en mij ook. We gaan economische interacties aan, we voeren handel, als we er beide iets aan hebben. Anders is het gewoon uitbuiting en gemaskeerde slavernij. In kapitalistische markten, ontbreekt die wederkerige/interdependente dimensie, die cruciaal is voor menselijk welzijn. Ga maar na. Die huisbaas waar je aan betaald, die baas waarvoor je werkt. Heb jij ook iets aan die mensen ? Nee, zij hebben voornamelijk iets aan jouw arbeid, of aan het feit dat jij een dak boven je hoofd moet hebben. Hier is dus geen mutualiteit, maar uitbuiting gaande.

Mutueel voordeel, is de focus. Jij moet er beter van worden, maar ík zeker ook. Als ik er niet merkbaar beter van wordt, verwerp ik het per definitie. Hierin verschilt mijn anarchisme, van een anarcho communisme. Anarcho communisme is opofferingsgezind en maatschappelijk gericht. Individueel anarchisme legt meer de nadruk op het individuele profijt van een handeling.

Ik heb gemerkt dat dit toch een spanningsveld is, tussen anarcho communisme en individueel anarchisme ( in Nederland is anarcho communisme groot ). Al denk ik wel dat de twee stromingen iets aan elkaar kunnen hebben. In grote lijnen ben ik het eens met anarcho communisten. Maar hun accent ligt vaak anders. Ze hebben als het ware een andere smaak. Ze richten zich sneller op ‘de ander’ en het welzijn van die potentiële/abstracte ‘de andere’ en vergeten zichzelf daarmee. Terwijl jouw eigen welzijn, kan je zien als een soort anker. Een uitgangspunt. Iets dat onbetwistbaar is. Het gaat niet altijd over jou, zeggen anarcho communisten. Voor mij dus wel. Voor mij gaat niets boven mij…

Een individualist werkt wel samen met anarcho communisme. Als hij/zij er daadwerkelijk iets aan heeft. Ik denk dat je dat in je achterhoofd moet houden, als je met anarcho communisten samenwerkt. Zijn we nu ideologische luchtkastelen aan het bouwen, of heb ik hier zelf iets aan ? Direct of indirect ?

Waarom ben je anarchist ? Om de wereld te veranderen, of omdat je er zelf beter van wordt ? Waarom ben je antikapitalist ? Omdat het kapitalisme andere mensen kwaad doet, of omdat je zélf niet meer voor bazen wilt/zal werken ? De laatste stellingname is taboe, in onze christelijke/humanistische cultuur. Ik vind dat onterecht.

Kortom. Je kan anarchist zijn voor jezelf, of voor de massa. Ik ben het voor mijzelf.

Als je nayakosadashi wilt mailen met suggesties voor het opzetten van een Nederlandse individueel anarchistische beweging. Hoe kunnen we een beweging opzetten, in Nederland ? Een beweging zonder officieel lidmaatschap, waarmee we elkaar wel kunnen ondersteunen. Het zou goed zijn, als je in Nederland meerdere soorten anarchismes zou hebben. Niet alleen maar anarcho communisme óf platvloers libertarisme.

In mijn vorige artikel hier, deed ik deze oproep al. Er stond toen alleen per ongeluk geen mail bij. Nu wel.