Mutualisme kan gezien worden als een soort combinatie tussen communisme en kapitalisme. Het juiste midden, de balans tussen twee uitersten. De juiste balans kan heel belangrijk zijn, in het leven. Mutualisme is een midden tussen marxisme en klassiek liberalisme en toch is het geen liberalisme en geen marxisme. Mutualisme is tegen kapitalisme, omdat kapitalisme ertoe leidt dat de arbeid van arbeiders niet verzilverd wordt, maar beland in de zakken van de bazen. Mutualisme is tegen communisme, omdat het een staat project is en alles centreert in één staat, één partij, of één sekte. Een balans tussen twee uiterste. Zie mutualisme dus als de ying yang. We voegen een dosis socialisme toe aan de markt en we voegen een dosis vrijheid toe aan het socialisme. Het beste van twee werelden. Het gesocialiseerde aspect van het socialisme ( niemand kan meer écht heel rijk worden, binnen het mutualisme ) en het vrije aspect van het vroege liberalisme. Zie het als die compromis tussen de kapitalistische wereld en de marxistische wereld en toch is het geen sociaal democratische beweging, omdat het niet parlementair is.

Begin maar een bedrijf, doe wat je wilt met je leven. Mutualisme gaat dan niet zozeer over grootkapitaal. Het gaat niet over super hiërarchische corporaties. Mutualisme ziet daarin een soort van staat. De Sovjet unie was hiërarchisch en had geen respect voor autonomie van werkers. Hetzelfde geld voor kapitalistische bedrijven. Het feit dat mutualisme dus zowel marxisme, als kapitalisme aan de kant schuift, maakt het typisch anarchistisch. Het kiest niet voor de machtsstructuur, het kiest niet voor de autoriteiten, het gaat bij mutualisme om jou ! En als het om jou gaat, dan kan het dus niet om het kapitalisme gaan. Want het kapitalisme gaat niet over jou, dat gaat over andermans mega winsten.

Waarom is mutualisme niet zo populair, terwijl het een van de meest logische politieke/economische systemen is ? Anarchisme is sowieso niet echt meer een massa beweging. De negentiende eeuw was de anarchistische golf. Na de klappen in de Spaanse burgeroorlog, is het nooit meer helemaal opgestaan. Het is niet meer zo machtig als het ooit was. Maar nu we het neoliberalisme permanent zien falen, gaan sommige mensen zich wel weer voor anarchisme interesseren. Toch mist het momentum en aansluiting bij de massa’s, zoals het dat vroeger wel had.

De mensen die zichzelf trots anarchist noemen, zij noemen zich zelden mutualist. Zij noemen zichzelf eerder anarcho communist. Kropotkin’s anarchisme is het populairst, in deze tijd, binnen anarchistische kringen. Ook zijn anarchisten in Europa veel bezig met lifestyle kwesties, gender politiek en identiteit politiek. Zaken die mij persoonlijk niets zeggen. Men vind mutualisme doorgaans te egoïstisch. Het is waar dat mutualisme gezien kan worden als een individualistisch anarchistische stroming. Toch is het zeker geen antisociaal project. Het gaat juist uit van winstdeling. Het is bijvoorbeeld ook tegen de verhuur van vastgoed. De neoliberalen en libertariers die ik gesproken heb over mutualisme, waren er niet zo van gediend. Het valt dus nog wel binnen het links anarchistische speelveld. Maar daarbinnen is het een beetje een vreemde eend in de bijt.

Mutualisme zou gedesillusioneerde liberalen, linkse libertariers. arbeiders, middenstanders, hippies, antikapitalisten, socialisten, gele hesjes en misschien zelfs sociaal liberalen kunnen binden. Van arbeiders tot kleine zelfstandigen, tot de bakker om de hoek. Dat zouden véle mensen kunnen zijn. Het mutualisme is in ieders belang en toch kent niemand het. Daar kunnen we het later over hebben. Men noemt dat, de anarchistische paradox.

Hoe we het mutualisme nieuw leven gaan inblazen, in de 21ste eeuw, daar kunnen we het samen over hebben. Als je suggesties hebt, mail mij.